แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย KritsnaXS เมื่อ 23-4-2013 16:49
The terrific dictionaries ตอนที่ 1 นักล่าผู้หิวโหย ปฐมบท
บ้านของวาริน
“ฮ้าว………..!!”
เสียงหาวของใครบางคนดังขึ้นในยามเช้าอันสดใสกับรุ่งอรุณยามเช้าที่อบอุ่น
“เฮ้ๆวันนี้วันที่เท่าไหร่หว่า?....”
วารินลุกขึ้นแล้วมองไปทางปฎิทิน
“เอ๋? นี่เดือนสิงหาแล้วเหรอ?เวลามันผ่านไปเร็วจังแฮะลงไปกินข้าวดีกว่า” หลังจากพูดเสร็จเขาก็รีบวิ่งลงมายังบ้านชั้นที่ 1 “เอ๋?วันนี้ตื่นเร็วจังนะวารินจะ” เสียงแม่ของวารินดังมาจากในครัวของบ้านพร้อมกับกลิ่นของอาหารที่วารินคุ้นเคย
“แม่ไข่ดาวอีกแล้วเหรอ?ผมเริ่มเบื่อแล้วนะกินทุกวันจนหน้าจะเป็นไข่แล้วเนี่ย”
“แหม่ๆ….ก็แม่ทำอาหารอย่างอื่นเป็นที่ไหนหล่ะนอกจากมาม่ากับไข่ดาวถ้าทำมาม่าให้แกก็หาว่าสารอาหารไม่เพียงพออีก!!”
แม่ของวารินพูดออกมาพร้อมกับเอาจานข้าไข่ดาวธรรมดาๆวางลงที่โต็ะ
“แฮ่….!!”
“ที่น้ากฐินจะมาปรกติซักวันไม่ได้เหรอไง?”
เพื่อบ้านชื่อน้ากฐินเปิดประตูมาพร้อมกับใส่หน้ากากกากๆมาอันนึงที่มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน(ประชด)
“วันนี้มีอะไรเหรอครับน้า?”
“โอ้!!วันนี้ข้ามีซองกฐินสามัคคีมาให้แม่เอ็งหน่ะ”
“นี่แม่ยังทำบุญไม่พออีกเหรอบ้านนี้ก็เต็มแล้วนะ!!แค่ยัยฝนเข้ามาแกล้งผมตอนหลับก็รำคาญจะแย่แล้วนะครับ!!”
วารินหันไปบอกแม่ด้วยสายตาจริงจัง
“จ้าๆแม่จะไม่พาใครเข้าบ้านถ้าไม่จำเป็นนะๆ^^”
“ครับๆเข้าใจก็ดีแล้ว”
วารินพูดเสร็จก็หันมากินข้าวส่วนของตัวเองให้เสร็จ
“นี่วารินยังโกรธเค้าอยู่อีกเหรอ?”
เสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้นแต่เธอไม่ใช่คนอีกต่อไปแล้ว
“ก็แหงหล่ะสิยัยฝนฉันจะนอนก็นอนไม่ได้เป็นผีที่ไหนกลัวความมืด!!แล้วทำไมเธอต้องนอนห้องฉันด้วยเนี่ย”
“ค…เค้าขอโทษนะๆทีหลังเค้าจะรีบนอนนะ”
“อือเข้าใจก็ดีแล้วหล่ะ เดี๋ยววันนี้เดินผ่านวัดจะเอาอะไรรึเปล่าเดี๋ยวใส่บาตรไปให้?”
“ไม่เป็นไรหรอกวารินให้เค้านอนด้วยก็ดีแล้วหล่ะ”
“อื้อๆ!”
หลังจากพูดเสร็จวารินก็รีบหยิบกระเป๋าเดินออกไปจากบ้าน
ทางในหมู่บ้าน
ขณะที่วารินกำลังรีบจะไปขึ้นรถไปโรงเรียนในเขตพื้นที่การศึกษาก็เจอคนกำลังมุงดูอะไรบางอย่าง
อยู่
“เอ๋?!เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย”
พอพูดเสร็จวารินก็เหลือบไปเห็นอัศวินกำลังดูเหตุการณ์อยู่จึงรีบวิ่งไปหา
“เฮ้!!...อัศวินเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“มีคนถูกทำร้ายหน่ะแต่ว่านายดูสภาพศพซะก่อนสินายจะรู้”
วารินหันไปมองที่ กลางวงของคนที่กำลังมุงดูก็พบศพชายคนหนึ่งร่างกายขาดเป็นชิ้นๆเลือดกระเซ็นไปทั่วบริเวณตรงรอยแผลเหมือนถูกอะไรซักอย่างกัดจนเหวอะราวกับชิ้นเนื้อที่ถูกฝูงปิรันย่ารุมทึ้งอะไรอย่างนั้นเลยทีเดียวแต่ที่สำคัญนั้นพื้นที่ๆผู้คนอาศัยในยุคนี้เป็นเขตกักกันที่สัตว์ม่ามารถเข้ามาได้จึงทำให้ทุกคนตกใจ
“อ……อะไรกันเนี่ย!! ” “นายจะตกใจไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะแต่อย่าตะโกนให้มันดังนักสิ!!” อัศวินหันมาคุยกับวารินด้วยสายตาที่เพิกเฉยราวกับไม่ได้เห็นศพแล้วกระซิบที่หูของวาริน
"ดูข้างหลังฉันสิถ้านายเห็นหล่ะนะ!!"
“ช…..ช่วยด้วย!!ๆ” เกิดเสียงของชายคนนึงมาทางด้านหลังของอัศวินวารินรีบหันไปดูก็เห็นวิญญาณของชายที่ตายไปอยู่
“นี่นายเห็นใช่ไหมวาริน?!!”
“ห….เห็นอะไรเหรอ?”
“ก็ลุงที่อยู่ข้างหลังชั้นยังไงหล่ะ!!"
คำพูดนั้นทำให้วารินนิ่งไปพักใหญ่เลยทีเดียว
“ห…หรือว่านายก็เห็นเหมือนกัน!!”
“อื้องั้นนายช่วยอย่างนึงได้รึเปล่า?วาริน”
“อะไรหล่ะถ้าชั้นช่วยได้ก็จะช่วย”
“ช่วยถามเค้าถึงสาเหตุการตายให้หน่อยหน่ะ”
“ถ้างั้นก็ได้แต่เอาเป็นหลังเลิกเรียนละกันนะก่อนอื่นให้ลุงแกไปรอที่บ้านชั้นก่อน!!”
“เอางั้นก็ได้งั้นบอกลุงแกแลวรีบไปกันเถอะ”
วารินหันมาทางลุงแล้วบอกเรื่องต่างๆให้ฟังแล้วบอกให้ไปรอที่บ้านของตนก่อนพอเลิกเรียนจะไปคุยด้วยเพื่อหาวิธีช่วยเหลือแล้วทั้งสองจึงรีบไปที่โรงเรียน
โรงเรียนในเขตการศึกษา(ช่วงพักกลางวัน)
“นี่วาริน?”
“อือ?มีอะไรเหรอเหมียว”
“กินนี่สิฉันอุตส่าห์ทำมาให้นะ!!”
“พอดีวันนี้มีเรื่องนิดหน่อยหน่ะกินไม่ลงหรอก”
พร้อมกับคิดในใจ
“เมื่อเช้าเห็นศพสภาพอย่างนั้นใครจะไปกินลงกันหล่ะ”
“เอ๊ะ?เดี๋ยวก่อนถ้าขากลับเรากับอัศวินเจอคนร้านหรือไอ้ตัวที่ทำร้ายลุงเข้าหล่ะเราจะทำยังไงดีเนี่ย?ต้องคิดหาทางหนีทีไล่ไว้ก่อนซะแล้วหล่ะไม่งั้นรอดยากแน่ๆ”
ขณะที่เขาคิดในใจอยู่นั่นเอง!!
To be continue.
| 
โพสต์ 23-4-2013 16:42:24
