|
แก๊ก...แก๊ก...(. .)# (- - ) แก๊ก แก๊ก... แก๊ก พรืด(เร็นยกแขนที่เปื้อนน้ำมันเช็ดเหงื่อ) (. .)## (= =;; ) “เธอน่าจะรักสวยรักงามมากกว่านี้=___=” “ชั้นเป็นช่าง จะมาห่วงสวยอะไรล่ะ?” ฟูจิวาระมองหน้าสาวร่างเล็กที่กลับไปซ่อมระบบทรงตัวของเมเทโอบุลเล็ตต่อ เหงื่อเม็ดใสๆรินลงมาตามไรแก้มเจอกับคราบน้ำมันจนขุ่นและหยดลงมาเร็นยกขวดน้ำขึ้นดูด แต่เหมือนมันจะหมดแล้วฟูจิวาระเห็นก็โยนขวดนมกาแฟของตัวเองให้แทน เร็นรับและมองกลายๆ “นายดื่มอย่างอื่นนอกจากของพวกนี้มั๊ย?” แม้จะบ่นๆแต่เร็นก็เลื่อนหลอดพลาสติคออกมาดูดนมกาแฟให้หายคอแห้งนิดหน่อย “ยังไงน้ำก็ดีกว่า” “น่ารักซะจริงเธอเนี่ย=A=**” “ขอบใจ...ลองไปขยับเมเทโอดูซิ(‘ ‘)” ฟูจิวาระถอนลมหายใจเซ็งๆและเดินขึ้นไปเปิดระบบของเมเทโอ และเดินดู สัญญาณมือบอกว่าOKฟูจิวาระห้อยตัวลงมาและโดดลงที่พื้นและบอกเร็น “เหมือนน้ำหนักก้าวจะเบาไปหน่อย คงเพราะไม่ได้ใส่เมเทโอเบรกล่ะมั้ง น่าจะโอเค...” เร็นเงยหน้ามองเมเทโอและพยักหน้า ถือว่าเสร็จเธอถอดเสื้อที่คาดเอวมาซับเหงื่อตามซอกคอและเช็ดคราบเขม่าน้ำมันออก เรือนคอขาวระหงส์ดึงสายตาของทหารที่ผ่านไปผ่านมาพากันกลืนน้ำลายเอื้อกฟูจิวาระกรีดตามองอย่างไม่เป็นมิตร จนฝูงทหารพากันวงแตก “เราต้องอยู่อาบรัสซาสนานแค่ใหน?” “พรุ่งนี้ก็เตรียมออกยานราวๆสี่โมงเจะไปจากที่นี่ พร้อมๆทหารของราชอาณาจักรหกกอง...” “เมืองออกจะดูดี ชั้นยังไม่มีโอกาสไปใหนเลย...” เร็นพูดออกมาเซ็งๆและคว้าผ้าขนหนูที่เกาะอยู่มาถือไว้ “ให้ชั้น...” “นายพาชั้นเข้าเมืองที...” ฟูจิวาระที่กำลังจะนำถึงกับไปไม่เป็น เมื่อจู่ๆเร็นก็โพล่งออกมาซะอย่างนั้น “เอ่อ... ด...ได้ งั้น....งั้น...” “ชั้นจะไปอาบน้ำ ถ้าตามมาอีกชั้นจะควักลูกตานายรวมถึงเอาที่เชื่อมเหล็กมาตัด นั่น ของนาย- -*” “อ่า...โทษที=O=;;” “บ่ายๆชั้นจะออกมา เจอกันที่หน้าวัง” “ห...ให้พ่อส่งองครักษ์ไปด้วยม๊ย?” “ไม่เพคะ...” “งั้น ขบวนส่งล่ะ ราชรถ รึว่า...รึว่า=O=;;” “เสด็จพ่อ....” “ไฮเนสหนีไปได้ พ่อแค่หวั่น ว่าลูกจะ....” “ไม่เป็นไรหรอกเพคะ ฝ่าบาท อิสะกะก็ไปด้วย หากมีอันใดเป็นเหตุเกิดแก่องค์หญิงเค้าจะอยู่ด้วยเสมอ” แพรพูดออกมาให้ฟิลิกส์เบาใจถึงจะบอกว่าลูกโตและพร้อมเผชิญโลก แต่หัวอกของพ่อแทบไม่อยากให้วานิลลาต้องไกลหูไกลตาอีกแล้ว แต่ทำไงได้ กษัตริย์ตรัสแล้วมิอาจคืนคำ อิสะกะเดินตามกลุ่มผู้หญิงไปไม่ห่างดาบยาวซ่อนในกระเป๋าเบ็ดตกปลาอย่างมิดชิดมิอันเดินถอยลงมาและกระทุ้งศอกใส่และกระซิบถาม “นี่...นี่... พี่ จะเลือกเล่นรูทใครดีล่ะเลือกดีๆนะ ไม่มีฮาเร็มรูทให้เลือกนะ” “ถึงมีก็ไม่เลือก=___=;;” “งั้นมาวันนี้ก็เล่นตามเนื้อเรื่องสินะ><///” “เนื้อเรื่องอะไรฟะ?” อิสะกะดันหัวมิอันออกหลังจากเธอเริ่มเอาหน้าอกมาชิดกับแขนเค้าแล้ว มิอันถอยไปจัดทรงผมและง้ำหน้าเซ็ง “ก็แหม... วันนี้ พี่ชายบอกว่าจะพาคุณแพรเดทนี่ อู๊ม!!!” อิสะกะรีบเอามืออุดปากมิอันทันทีแต่ช้าไปนิด ทั้งวานิลลาและแพรได้ยินชัดเจน “เห~... งั้นเหรอเนี่ย?” “อ๊ะ... ลืมไปเลย(‘O’);;;” ว่าเข้านั่นแพรไม่ได้ลืมเลยด้วยซ้ำ แต่เธอเงียบไว้ เพราะมันไม่ค่อยดีกับวานิลลาและเห็นอิสะกะไม่พูดถึงมันเลยนึกว่าลืมไปแล้ว “หวา~... พี่ชายกะจะเลือกฮาเร็มรูทล่ะ ร้ายอ่ะ=w=” “ใช่ที่ไหนเล่า!!?” ย่านกลางเมืองหญิงสาวในชุดผ้าสบายๆ และกระโปรงสีชมพูอ่อน เข้ากับเรือนผมของเธอนั่งรออยู่ที่ม้านั่งใกล้หอนาฬิกา แววหวานน่ารักของเธอ ทำเอาคนในเมืองพากันหยุดมองเธอที่นั่งเล่นอยู่กับเด็กตัวเล็กๆอย่างร่าเริงราวกับต้องมนต์เอเดนยิ้มให้เด็กน้อยต่อหน้าอย่างอ่อนโยน โดยมีจินยองวิ่งถือซอร์ฟครีมเข้ามาหา “ขอโทษ~... ฮ่าห์~... รอนานมั๊ย? คิวยาวไปหน่อย” “ไม่เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จินยอง” เอเดนยิ้มให้เค้าที่มีเหงื่อหยดบางๆผุดบนเรือนแก้มเอเดนหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าสีหวานของเธอออกมาซับเหงื่อให้จินยองสัมผัสอ่อนโยนของเธอทำให้เค้าใจเต้นไม่เป็นส่ำขึ้นมา “เฮ้... จินยองหน้าแดงแจ๊ดเลย-O-+” หนุ่มน้อยที่รับซอร์ฟครีมไปพูดขึ้นมาเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆสามสี่คนที่ตามมาด้วย “ขอโทษนะที่ให้เธอมาช่วยดูแลเจ้าลิงจ๋อพวกนี้” “ไม่ค่ะ แค่ได้ช่วยอะไรคุณบ้าง ชั้นก็รู้สึกว่ามีประโยชน์ขึ้นมามั่ง^^” ทุกครั้งที่เอเดนเผยรอยยิ้มทำเอาจินยองใจวาบหวามซะทุกที แต่ไม่นาน กลายเป็นว่าสายตาอาฆาตก็เสียดแทงมาจากเบื้องหลัง ไอ้ตี๋นั่นใคร- -* เด็กคนนั้นเป็นแฟนมันแหงอิจฉาว้อย=A= สวีทกันจังนะ ไปตายซะ ตายซะ แล้วทิ้งน้องผู้หญิงไว้ให้ชั้น=____=** “อ...เอเดน... ชั้นว่า เราไปที่อื่นต่อดีมั๊ย^O^;;” “เอ๊ะ...อืม~ นั่นสินะ ไปค่ะ” อา~... รอยยิ้มนี้ต่อให้โดนทึ้งเป็นชิ้นๆด้วยกลุ่มคนผู้อาฆาตข้างหลังก็ไม่เป็นไร*O*/// แต่ทางที่ดีอย่าดีกว่า=___=;; เด็กคนที่ถือซอร์ฟครีมลากมือเอเดนมาและพาไปให้จินยองกุมไว้ ใบหน้าเรื่อแดงของจินยองและเอเดนฝาดขึ้นมาทันที “ข...ขอโทษ=[]=///” “ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ ทางนี้ก็ด้วย...(. .)////” จินยองบีบกุมมือของเอเดนเบาๆ และจูงเธอไปช้าๆเอเดนมองก้าวเดินที่สั้นกว่าปกติของเค้าจินยองลดระยะเดินเพื่อเดินไปพร้อมกับเธอที่เดินช้ากว่าเอเดนยิ้มให้กับความอ่อนโยนของหนุ่มหน้าหวานคนนี้บางๆ “หือ...อะไรเหรอ?” “เปล่านี่คะ^^” ทางที่จินยองเดินพาเอเดนเดินเที่ยวอยู่นั่น สวนทางกับคู่รักอีกคู่หนึ่งแม้จะอยู่อีกฟากของฝั่งถนน รัสก็สัมผัสได้ถึงคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจของตัวเองจินยองเองก็เช่นกันสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนสีปล่อยรถออกมาขวางสายตาของรัสและจินยองเอาไว้ “...? รัส... มีอะไรเหรอคะ?” “อ...อ๋อ เปล่านี่ เดินต่อเถอะวันหยุดยิ่งนานๆที” “อืม...” มิรอตี้เดินเข้าไปควงแขนรัสที่ยังมองที่ฝั่งตรงข้ามของถนนเค้าคงคิดไปเอง... “จินยองคะ...” “ฮะ? อืม... โทษทีนะ ไปต่อเถอะ” มิรอตี้เดินมาสะดุดตาเข้ากับร้านจิลเวอร์รี่ร้านหนึ่งแหวนคู่สีเงินสลักลวดลายไม้ม้วนน่ารักๆถูกวางโชว์ไว้ที่หน้าร้าน รัสเดินมาและมองดูเค้าเองก็ชอบมันไม่น้อยเหมือนกัน “เป็นแหวนหมั้นของเรา ดีมั๊ย?” “แต่ว่า...” “สำคัญคือเธอชอบมันไง ที่รัก...” มิรอตี้ยิ้มและรับรอยจูบของชายหนุ่มเข้าที่แก้มเนียนของเธอรัสยืดตัวขึ้นแล้วพามิรอตี้เข้าไปดูข้างในร้านเลย รัสชูมือเรียกบริกiสาวให้เข้ามาหา รอยยิ้มการค้าผุดขึ้นมาบนใบหน้าของบริกรและค้อมหัวให้ “เราสนใจแหวนคู่ที่ตั้งอยู่หน้าร้านคู่นั้นน่ะครับ” “กำลังจะแต่งงานสินะคะขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ รอซักครู่นะคะ” บริกรสาวเดินไปเปิดชั้นวางและหยิบกล่องกำมะหยี่สีขาวที่ใส่แหวนที่มอรอตี้เห็นมาให้ดู “คู่นี้ ไม่ผิดนะคะ” หญิงสาวรับมันมาดูใกล้ๆยิ่งดูเธอยิ่งชอบกับความเรียบและน่ารักของมันรัสเอียงคอดูและขอลองให้ว่าที่เจ้าสาวลองสวม แหวนเงินเงาวงเล็กสวมเข้าที่นิ้วของมิรอตี้ได้อย่าง่ายดายแต่เหมือนจะหลวมไปหน่อย “หลวมไปน่ะคะ...” “เรามีไซส์อื่นให้ รอซักครู่นะคะ” “ไม่ต้องก็ได้มั้ง เดี๋ยวแต่งไป เดี๋ยวก็อ้วนพอดีแล้วล่ะ ไปๆมาๆเผลอๆคับด้วย(. .)” “รัส... อยากโดนหย่าตั้งแต่ยังไม่แต่งมั๊ย?- -*” “T^T;;” บริกรสาวเดินเข้าไปในร้านและหยิบแหวนแบบเดียวกันมาให้ลองอีกครั้งมิรอตี้หยิบมันมาลอง ครั้งนี้แหวนสีเงินนี้เข้ากับนิ้วนางซ้ายของเธอพอดีรัสหยิบแหวนของตัวเองมาลองใส่ ก็...พอไปได้- -b+ “เอาคู่นี้ล่ะครับ...” รัสยื่นเครดิตการ์ดให้บริกรไปคิดเงินมิรอตี้มองแหวนคู่ที่อยู่ในกล่องด้วยใบหน้าเปี่ยมความสุข รัสที่เห็นคนรักมีความสุขก็ยิ้มออกมาและลูบเรือนผมคนรักอย่างแผ่วเบา ในหัวจู่ๆก็คิดถึงเพื่อนที่ร่วมตายกันมา ฟูจิวาระ...แกอยู่ที่ไหนแล้วนะ.... ชั้นว่า...ถ้าเป็นอย่างนี้สั่งเบอร์เกอปลาดีกว่าเบอร์เกอร์ไก่พริกไทยมันติดฟันแฮะ=[++]=;; ฟูจิวาระสั่งกาแฟมาคนๆได้พักนึงละถามจริง นอกจากจะเอามาโรยน้ำตาลและคนเป็นรอบที่แปดพันกว่านี้นายไม่คิดจะยกมันจิบเลยใช่มั๊ย? “เบื่อเบอร์เกอแล้วนะ ต่อไปล่ะ?” “บัญชามาเลยยัยกระเพาะสี่มิติ= =” อืม... ไอติมไปแล้วไก่ทอดไปแล้ว ขนมปังไปแล้ว บะหมี่ไปแล้ว ข้าวผัด ฟาสต์ฟู้ด เหลืออะไรอีกล่ะ(‘ ‘);; อาหารจีนพวกติ่มซำดีมั๊ย ต่อไปก็... “คิดไม่ออกก็ไปเดินหาเถอะ เธอคงไม่คิดจะถล่มแม็คโดให้วอดใช่มั๊ย?” “ชั้นซ่อมเมเทโอให้นายตลอด- -*” “ครับ เชิญบัญชาเลย” “อยากดูหนัง อะไรก็ได้ เบื่อพวกระเบิดตู้มต้ามๆละ” “งั้นรักโรแมนติค” “ไม่ผ่าน...” “สยองขวัญ...” แค่หน้านายก็สยองแล้ว=___=* “ผจญภัย” “ที่ชั้นเจอทุกวันก็ผจญภัยไม่พอ=___=” “อนิเม” “โอตาคุ= =” “โอตาคุผิดตรงไหน!?=[]=**” “ไม่ใหวจริงด้วยนายมันไม่มีรสนิยมเลย” ฟูจิวาระทำหน้าเหมือนเซ็งขึ้นมาและจิบกาแฟไปกดประสาทนึกว่าจะสั่งมาคนเล่นซะอีก ชั้นหยิบเฟรนด์ฟรายอันสุดท้ายมากินและลากเค้าออกไป “เอ้ย!! กาแฟชั้น!!” “ช่างมันน่ะ นายสั่งมันมาคนเล่น” “ชั้นพึ่งจิบไปสามที=___=” “ลืมมันไปซะ” ชั้นมองที่ทางข้างหน้าเห็นชัดๆเลย ผมเหลืองเด่นขนาดนั้น วานิลลาจัง สินะ “นั่นพวกอิสะกะรึเปล่า เข้าไปทักหน่อยดีกว่า...” ผึง!! ชั้นดึงเสาอากาศของคนไม่รู้กาลเทศะเอาไว้ เค้าเดทกันอยู่ ไม่รู้เลยรึไง= =* ชั้นส่ายหน้าห้ามและถอยออกไปห่างๆถ้าใครเจอเข้าเดทของพวกเค้าได้ล่มแน่ แต่ก็ไวกว่าที่คิดแฮะ ก็นะ วานิลลาจังกับอิสะกะใครๆก็รู้ ว่ามีsomethihkอะไรกัน=.,= แต่ ... ผู้หญิงตัวเล็กๆผมดำทวินเทลล์นั่น... มิอันจัง? เดทคู่!!? ร้ายได้ที่เลยนะ อิสะกะ=O=/// “เจ้านั่น เดททีเดียวกับสาวสองคน?! ว่าแต่จีบมิอันเจ้านั่นโลลิค่อน!?” “บ้า!! เสียงดังไปแล้วแล้วมาแอบดูอะไรเล่า!?” “เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะว่าชั้นเล้ย ยัยเปี๊ยก=___=;;” ห๊ะ... อะไรนะใครเปี๊ยก= =*** พลั่ก!!!! “p[]q!!!!@#+*!!^@#”
-------------------------------------------------------------------------------**Next part.
หายไปไม่บอกไม่กล่าวอาทิตย์เต็มๆ มัวเเต่ฝึกงาน ขอโทษด้วยครับ เเละก็จะค่อยๆกลับมาอัพอย่างสม่ำเสมอในเวลาไม่นานครับ โปรเจ็คss2 ไฟนอลวอร์ส(FW) คงต้องเว้นช่วงหน่อย เเละใช้เวลาทำต้นฉบับซักพัก ก็คงออกมาให้ทุกๆคนได้อ่านกัน
ต้องรอดูผลตอบรับซักหน่อย เผื่อจะมีการรวมเล่มให้ได้อ่านกันซักวันน่ะนะ เพ้อนานเเล้ว
เจอกันตอนต่อไปครับ^w^\=/
เม้นต์เเล้วอ่านต่อเลย>O
| 
2 Point
โพสต์ 18-12-2013 18:09:21
โพสต์ 20-12-2013 17:33:28
